29 de marzo de 2016

Visita a Marialva

Visita a Marialva.

No suelo incorporar a mi blog mis viajes, pero esta vez me apetece.
Estos días estuve dando una vuelta por Portugal, por el interior menos conocido, y me encontré con Marialva, una “Aldeia Histórica”, que es una figura de promoción turística de Portugal.
Marialva tiene varias cosas interesante. Lo que más atrae a los turistas, y el motivo por el que es una aldea histórica, es el recinto amurallado que es el origen de la villa. Es una muralla totalmente cerrada, construida con grandes sillares de piedra, que tiene los lienzos y las torres parcialmente destruidas. El interior del recinto, que era la ciudad original, se encuentra totalmente deshabitada y en ruinas, conservando las estructuras de un castillo interior, algunas edificaciones, un pelourinho; y un montón de piedras procedentes de las edificaciones derruidas.





Lo que más me intereso a mí fue lo que se encuentra fuera de los muros. A la sombra de la ciudad amurallada fue creciendo un arrabal  En este, en torno a la iglesia de San Pedro, que da nombre al arrabal, se encuentra un interesante conjunto de arquitectura tradicional. 








Se mezclan casas más nobles con fábricas de sillería y algún blasón y otras más populares, en las que los muros están realizados con mampostería muy irregular y pequeñas piedras cerrando los huecos, y sin ningún tipo de argamasas o mortero por el exterior. Muchas de estas edificaciones, tanto las más nobles como las populares tiene un patín para subir a la planta habitable, sobre las cuadras, cubierto con el propio tejado de la vivienda.
Entremezcladas con estas edificaciones, y con uso turístico, han aparecido algunas edificaciones nuevas con soluciones constructivas también interesantes. 




Parece que intentan agarrarse a la tierra, y utilizan corcho natural como revestimiento, cubiertas verdes, y los hormigones están ejecutados con áridos terrosos para pasar más desapercibidos. En cualquier caso las geometrías delatan su contemporaneidad.



Acabamos tomando un café en un bar que tenía una terraza cubierta con una estructura de madera y cierre de cañas


Visita a Marialva.

Non adoito incorporar ao meu bloge as miñas viaxes, pero esta vez apetéceme.
Estes días estiven a dar unha volta por Portugal, polo interior menos coñecido, e atopeime con Marialva, unha "Aldeia Histórica”, que é unha figura de promoción turística de Portugal.
Marialva ten varias cousas interesante. O que máis atrae aos turistas, e o motivo polo que é unha aldea histórica, é o recinto amurallado que é a orixe da vila. É unha muralla totalmente pechada, construída con grandes perpiaños, que ten os lenzos e as torres parcialmente destruídas. O interior do recinto, que era a cidade orixinal, atopase totalmente deshabitada e en ruinas, conservando as estruturas dun castelo interior, algunhas edificacións, un pelourinho; e un montón de pedras procedentes das edificacións derruídas.
O que máis me intereso a min foi o que se atopa fóra dos muros. Á sombra da cidade amurallada, foi crecendo un arrabalde. Neste, en torno á igrexa de San Pedro, que dá nome ao arrabalde, atopase un interesante conxunto de arquitectura tradicional. Mestúranse casas máis nobres con fábricas de sillería e algún brasón e outras máis populares, nas que os muros están realizados con cachotaría moi irregular e pequenas pedras pechando os ocos, e sen ningún tipo de argamasas ou morteiro polo exterior. Moitas destas edificacións, tanto as máis nobres como as populares ten un patín para subir á planta habitable, sobre as cortes, cuberto co propio tellado da vivenda.
Mesturadas con estas edificacións, e con uso turístico apareceron algunhas edificacións novas con solucións construtivas tamén interesantes. Parece que intentan agarrarse á terra, e utilizan cortiza natural como revestimento exterior, cubertas verdes, e os formigóns están executados con áridos terrosos para pasar máis desapercibidos. En calquera caso as xeometrías delatan a súa contemporaneidad.


Acabamos tomando un café nun bar que tiña unha terraza cuberta cunha estrutura de madeira e peche de canas

15 de marzo de 2016

ARTICULO EN ECOHABITAR

Artículo en ECOHABITAR.
En el número de primavera de la revista ECOHABITAR, (la número 49) se ha publicado un pequeño artículo dedicado a uno de mis últimos trabajos. Se trata de la rehabilitación de una pequeña edificación para usarla como vivienda permanente. Proyecto Bio: mi primera obra de bioconstrucción.

PORTADA DEL NUMERO DE PRIMAVERA 



Para los que no la conozcáis, ECOHABITAR es una revista dedicada a la bioarquitectura, la bioconstrucción, la permacultura, la biología del hábitat (baubiologie). Lleva ya varios años divulgando estos temas por la península.
Salen cuatro números al año, uno por cada estación. Es la única revista especializada en estos temas en España, y sirve de punto de contacto para todos os interesados en la materia.

Además de la revista, es aconsejable echar un vistazo a su página web http://www.ecohabitar.org/  en la que además de los temas de la revista incluye un montón de artículos diversos (algunos que amplían la propia información de la revista), una agenda de eventos afines a la revista, alguna información para descargar y una tienda donde adquirir, no solo los distintos números de la revista, sino gran cantidad de libros, vídeos y juegos


Artigo en ECOHABITAR.
No número de primavera da revista ECOHABITAR, (a número 49) publicouse un pequeno artigo dedicado a un dos meus últimos traballos. Trátase da rehabilitación dunha pequena edificación para usala como vivenda permanente. Proxecto Bio: a miña primeira obra de bioconstrución

Para os que non a coñezades, ECOHABITAR é unha revista dedicada á bioarquitectura, á bioconstrución, á permacultura, á bioloxía do hábitat (baubiologie). Leva xa varios anos divulgando estes temas pola península.
Saen catro números ao ano, un por cada estación. É a única revista especializada nestes temas en España, e serve de punto de contacto para todos vos interesados na materia.


Ademais da revista, é aconsellable botar unha ollada á súa páxina web http://www.ecohabitar.org/   na que ademais dos temas da revista inclúe un montón de artigos diversos (algúns que amplían a propia información da revista), unha axenda de eventos afíns á revista, algunha información para descargar e unha tenda onde adquirir, non só os distintos números da revista, senón grande cantidade de libros, vídeos e xogos