8 de diciembre de 2020

 

“Arquitectura popular de La Vera de Cáceres.” RAFAEL CHANES Y XIMENA VICENTE.
Ministerio de la vivienda . 1973.

 


El presente texto es un histórico de del estudio de la arquitectura popular. Es uno de los primeros estudios sistemáticos de la arquitectura popular en España, que se circunscribe a una comarca, en este caso es la comarca de La Vera, al norte de la provincia da Cáceres.

Comienza el trabajo, con un profundo análisis del medio físico, el medio biológico y el medio sociológico de la comarca, para enmarcar el estudio que se recoge en el resto del libro. Según los autores, este análisis fue un paso fundamental para comprender la arquitectura de los pueblos veratos.

Según la tesis de los autores, no se puede desligar la arquitectura de cada uno de los edificios con el conjunto edificado de cada uno de los pueblos que componen la comarca. Por eso además de repasar los aspectos mas sobresalientes de la arquitectura de la comarca, analiza los espacios urbanos (plazas y calles), la forma de los pueblos, y su adaptación al medio. Y lo mas interesante, es que hace un recorrido descriptivo de itinerarios por el interior de alguno de los pueblos, explicando la relación entre arquitectura, espacios y usos....

Completa el estudio con ejemplos concretos de algunas de las arquitecturas que encontramos en la comarca.

Después de leer el texto, te das cuenta que no hay ni una sola fotografía en todo el volumen, pero que no se han echado en falta, dada la cantidad de planos, tanto de edificios como de pueblos, y los bocetos de los distintos espacios que se van describiendo en el texto.

Es una delicia su lectura por el cariño y admiración que los autores ponen en el objeto de estudio.

 

O presente texto é un histórico do estudio da arquitectura popular. É un dos primeiros estudios sistemáticos da arquitectura popular en España, que se circunscribe a unha bisbarra, neste caso é a bisbarra de La Vera, ao norte da provincia dá Cáceres.

Comeza o traballo, cunha profunda análise do medio físico, o medio biolóxico e o medio sociolóxico da bisbarra, para enmarcar o estudio que se recolle no resto do libro. Segundo os autores, esta análise foi un paso fundamental para comprender a arquitectura dos pobos veratos.

Segundo a tese dos autores, non se pode desligar a arquitectura de cada un dos edificios co conxunto edificado de cada un dos pobos que compoñen a bisbarra. Por iso ademais de repasar os aspectos mais sobresaíntes da arquitectura da bisbarra, analiza os espazos urbanos (plazas e rúas), a forma dos pobos, e a súa adaptación ao medio. E o mais interesante, é que fai un percorrido descritivo de itinerarios polo interior dalgún dos pobos, explicando a relación entre arquitectura, espazos e usos....

Completa o estudio con exemplos concretos dalgunhas das arquitecturas que atopamos na bisbarra.

Despois de ler o texto, dáste conta que non hai nin unha soa fotografía en todo o volume, pero que non se botaron en falta, dada a cantidade de planos, tanto de edificios coma de pobos, e os bosquexos dos distintos espazos que se van describindo no texto.

É unha delicia a súa lectura polo cariño e admiración que os autores poñen no obxecto de estudio.