8 de diciembre de 2020

 

“Arquitectura popular de La Vera de Cáceres.” RAFAEL CHANES Y XIMENA VICENTE.
Ministerio de la vivienda . 1973.

 


El presente texto es un histórico de del estudio de la arquitectura popular. Es uno de los primeros estudios sistemáticos de la arquitectura popular en España, que se circunscribe a una comarca, en este caso es la comarca de La Vera, al norte de la provincia da Cáceres.

Comienza el trabajo, con un profundo análisis del medio físico, el medio biológico y el medio sociológico de la comarca, para enmarcar el estudio que se recoge en el resto del libro. Según los autores, este análisis fue un paso fundamental para comprender la arquitectura de los pueblos veratos.

Según la tesis de los autores, no se puede desligar la arquitectura de cada uno de los edificios con el conjunto edificado de cada uno de los pueblos que componen la comarca. Por eso además de repasar los aspectos mas sobresalientes de la arquitectura de la comarca, analiza los espacios urbanos (plazas y calles), la forma de los pueblos, y su adaptación al medio. Y lo mas interesante, es que hace un recorrido descriptivo de itinerarios por el interior de alguno de los pueblos, explicando la relación entre arquitectura, espacios y usos....

Completa el estudio con ejemplos concretos de algunas de las arquitecturas que encontramos en la comarca.

Después de leer el texto, te das cuenta que no hay ni una sola fotografía en todo el volumen, pero que no se han echado en falta, dada la cantidad de planos, tanto de edificios como de pueblos, y los bocetos de los distintos espacios que se van describiendo en el texto.

Es una delicia su lectura por el cariño y admiración que los autores ponen en el objeto de estudio.

 

O presente texto é un histórico do estudio da arquitectura popular. É un dos primeiros estudios sistemáticos da arquitectura popular en España, que se circunscribe a unha bisbarra, neste caso é a bisbarra de La Vera, ao norte da provincia dá Cáceres.

Comeza o traballo, cunha profunda análise do medio físico, o medio biolóxico e o medio sociolóxico da bisbarra, para enmarcar o estudio que se recolle no resto do libro. Segundo os autores, esta análise foi un paso fundamental para comprender a arquitectura dos pobos veratos.

Segundo a tese dos autores, non se pode desligar a arquitectura de cada un dos edificios co conxunto edificado de cada un dos pobos que compoñen a bisbarra. Por iso ademais de repasar os aspectos mais sobresaíntes da arquitectura da bisbarra, analiza os espazos urbanos (plazas e rúas), a forma dos pobos, e a súa adaptación ao medio. E o mais interesante, é que fai un percorrido descritivo de itinerarios polo interior dalgún dos pobos, explicando a relación entre arquitectura, espazos e usos....

Completa o estudio con exemplos concretos dalgunhas das arquitecturas que atopamos na bisbarra.

Despois de ler o texto, dáste conta que non hai nin unha soa fotografía en todo o volume, pero que non se botaron en falta, dada a cantidade de planos, tanto de edificios coma de pobos, e os bosquexos dos distintos espazos que se van describindo no texto.

É unha delicia a súa lectura polo cariño e admiración que os autores poñen no obxecto de estudio.

3 de noviembre de 2020

Puertas en Piloño / Portas en Piloño

Puertas en Piloño  

Realizando un trabajo para rehabilitar un viejo alpendre anexo a una vivienda, me encontré que el portalón de entrada a la finca  contaba con una hoja de madera  profusamente decorada, y acabada con pintura de llamativos colores. El marco de la puerta, de piedra, también tenía una interesante decoración modernista.

 Al dar una vuelta por el núcleo rural al que pertenecía, pude descubrir unas cuantas puertas decoradas con un estilo similar, que se habían ido manteniendo, al ser repintadas cada cierto tiempo. Otras, al no ser mantenidas con la pintura, habían ido perdiendo el color, y se habían ido deteriorando. De otras solo quedaba el recuerdo sobre las nuevas hojas.

 En cualquier caso, el conjunto tenía bastante interés y no pude evitar fotografiarlas, y dibujar algunas de ellas, midiendo concienzudamente las dos puertas que cerraban la finca objeto de mi trabajo (descubrí después que había otra auxiliar también pintada con los mismos colores).

 El núcleo en el que se encuentran estas puertas es Arbián, de la parroquia de Piloño en el termino municipal de Vila de Cruces de Pontevedra.

 A continuación incluyo las fotos de estas puertas y los dibujos de alguna de ellas.

Portas en Piloño

Realizando un traballo para rehabilitar un vello alpendre anexo a unha vivenda, atopeime que o portalón de entrada ao terreo contaba cunha folla de madeira profusamente decorada, e acabada con pintura de rechamantes cores. O marco da porta, de pedra, tamén tiña unha interesante decoración modernista.

 Ao dar unha volta polo núcleo rural ao que pertencía, puiden descubrir unhas cantas portas decoradas cun estilo similar, que se foran mantendo, ao ser repintadas cada certo tempo. Outras, ao non ser mantidas coa pintura, foran perdendo a cor, e fóranse deteriorando. De outras só quedaba o recordo sobre as novas follas.

 En calquera caso, o conxunto tiña bastante interese e non puiden evitar fotografalas, e debuxar algunhas delas, medindo concienciudamente as dúas portas que pechaban o terreo obxecto do meu traballo (descubrín despois que había outra auxiliar tamén pintada cos mesmos cores).

 O núcleo no que se atopan estas portas é Arbián, da parroquia de Piloño no remato municipal de Vila de Cruces de Pontevedra.

Inclúo as fotos destas portas e os debuxos dalgunha delas.


 



































 

 

 

 







25 de octubre de 2020

 “La arquitectura popular del Campo de Calatrava. Ventas, quinterías y patios” IRENE FERNÁNDEZ VILLEGAS.

Asociación para el desarrollo del campo de Calatrava Almagro 2006.

 


Breve estudio de la arquitectura popular de la comarca de Campo de Calatrava al sur de Ciudad Real, centrado en tres tipologías edificatorias características de la zona: las quinterías, las ventas y los patios de las casas urbanas.

Después de una definición de la arquitectura popular, para centrar el tema de estudio, se adentra en la comarca de Campo de Calatrava. Hace un recorrido histórico desde sus primeros pobladores hasta l siglo XX, y un encuadre geográfico para poder entender las forma y usos de las arquitectura de la comarca.

Aborda la arquitectura desde sus materiales y técnicas constructivas, y los aspectos iconográficos y culturales de las edificaciones. De esta forma se acerca a las tres tipologías características (patios de viviendas urbanas, ventas y quinterías) analizando su origen, uso y forma. Utiliza ejemplos concretos para explicar estos aspectos.

Es un texto sencillo y muy claro, pero se echan de menos más planos y dibujos explicativos.

 

Breve estudio da arquitectura popular da bisbarra de Campo de Calatrava ao sur de Cidade Real, centrado en tres tipoloxías edificatorias características da zona: as quinterías, as vendas e os patios das casas urbanas.

Despois dunha definición da arquitectura popular, para centrar o tema de estudio, intérnase na bisbarra de Campo de Calatrava. Fai un percorrido histórico dende os seus primeiros poboadores ata l século XX, e un encadre xeográfico para poder entender as forma e usos das arquitectura da bisbarra.

Aborda a arquitectura dende os seus materiais e técnicas construtivas, e os aspectos iconográficos e culturais das edificacións. Desta forma achégase ás tres tipoloxías características (patios de vivendas urbanas, vendas e quinterías) analizando a súa orixe, uso e forma. Utiliza exemplos concretos para explicar estes aspectos.

É un texto sinxelo e moi claro, pero bótanse de menos máis planos e debuxos explicativos.

 

6 de octubre de 2020

 

“Arquitectura popular de Aragón” Guillermo J. Allanegui Burriel
Libreria General. Zaragoza 1979.

 



El texto es una descripción de la arquitectura popular de todo Aragón, que se divide en cuatro zonas geográfica: el pirineo, el prepirineo, la depresión del Ebro y las tierras altas de Teruel y Sistema Ibérico.

Tras una breve descripción geográfica de Aragón, dedica a un capitulo a cada una de las cuatro zonas en que divide a la región.

En cada uno de los capítulos describe las características de las casas tradicionales, basándose en la transcripción  de diversos estudios parciales por temas o geográficos que existían en ese momento. Analiza los usos, y las distribuciones  de las construcciones, y los materiales y técnicas constructivas más comunes y extendidas.

Como ya reconoce el autor, el capítulo dedicado al Pirineo es el que está más sistematizado, y en el resto depende de los estudios previos existentes de otros autores.

El texto a mi parecer es excesivamente descriptivo, y no muestra ninguna empatía con el tema estudiado. Incluso en la introducción da una visión muy negativa de la arquitectura tradicional, que con el paso de los años se ha demostrado equivocada.

 

O texto é unha descrición da arquitectura popular de todo Aragón, que se divide en catro zonas xeográfica: o pirineo, o prepirineo, a depresión do Ebro e as terras altas de Teruel e Sistema Ibérico.

Tras unha breve descrición xeográfica de Aragón, dedica un capitulo a cada unha das catro zonas en que divide á rexión.

En cada un dos capítulos describe as características das casas tradicionais, baseándose na transcrición de diversos estudios parciais por temas ou xeográficos que existían nese momento. Analiza os usos, e as distribucións das construcións, e os materiais e técnicas construtivas máis comúns e estendidas.

Como xa recoñece o autor, o capítulo dedicado ao Pireneo é o que está máis sistematizado, e no resto depende dos estudios previos existentes doutros autores.

O texto ao meu parecer é excesivamente descritivo, e non mostra ningunha empatía co tema estudado. Mesmo na introdución, dá unha visión moi negativa da arquitectura tradicional, que co paso dos anos se demostrou equivocada.

21 de enero de 2020

ENTRAMADOS PESADOS DE MADERA



Estructuras de entramado de madera.

Últimamente estoy introduciendo en mi trabajo, entramados de madera (Timber frame) como estructuras para sostener os edificios.

De la mano de un carpintero (Luis de Casabio), apostamos por trabajar las estructuras de forma tradicional. Empleamos ensambles carpinteros, evitando en la medida de los posible elementos metálicos para las uniones, solo algunos tornillos. Tratamos la madera con productos lo menos sintéticos posible, aceites naturales, lasures al agua y pigmentos para protegerla del sol. A veces podemos utilizar madera aserrada, y otras por cuestiones económicas, madera laminada.

A continuación os enseño las fotos de una obra, en la que tuvimos la suerte de trabajar con madera aserrada de castaño, y fue un gusto.







Forjado de piso


Entramado tridimensional 

Unión de espiga con pasadores 



Unión en rayo de jupiter

Colas de Milano

Angulo de cercha


Angulo de cercha con caja para encajar en pilar


Encajes para colas de milano





Colocando una viga de borde sobre cercha y tornapunta








Pasador de la misma madera





Estruturas de armazón de madeira.

Ultimamente estou introducindo no meu traballo, armazóns de madeira (Timber frame) como estruturas para soster os edificios.

Da man dun carpinteiro (Luis de Casabio), apostamos por traballar as estruturas de forma tradicional. Empregamos ensambless carpinteiros, evitando na medida dos posible elementos metálicos para as unións, só algúns parafusos. Tratamos a madeira con produtos o menos sintéticos posible, aceites naturais, lasures á auga e pigmentos para protexela do sol. Ás veces podemos utilizar madeira aserrada, e outras por cuestións económicas, madeira laminada.

A continuación ensínovos as fotos dunha obra, na que tivemos a sorte de traballar con madeira aserrada de castiñeiro, e foi un gusto.