25 de octubre de 2020

 “La arquitectura popular del Campo de Calatrava. Ventas, quinterías y patios” IRENE FERNÁNDEZ VILLEGAS.

Asociación para el desarrollo del campo de Calatrava Almagro 2006.

 


Breve estudio de la arquitectura popular de la comarca de Campo de Calatrava al sur de Ciudad Real, centrado en tres tipologías edificatorias características de la zona: las quinterías, las ventas y los patios de las casas urbanas.

Después de una definición de la arquitectura popular, para centrar el tema de estudio, se adentra en la comarca de Campo de Calatrava. Hace un recorrido histórico desde sus primeros pobladores hasta l siglo XX, y un encuadre geográfico para poder entender las forma y usos de las arquitectura de la comarca.

Aborda la arquitectura desde sus materiales y técnicas constructivas, y los aspectos iconográficos y culturales de las edificaciones. De esta forma se acerca a las tres tipologías características (patios de viviendas urbanas, ventas y quinterías) analizando su origen, uso y forma. Utiliza ejemplos concretos para explicar estos aspectos.

Es un texto sencillo y muy claro, pero se echan de menos más planos y dibujos explicativos.

 

Breve estudio da arquitectura popular da bisbarra de Campo de Calatrava ao sur de Cidade Real, centrado en tres tipoloxías edificatorias características da zona: as quinterías, as vendas e os patios das casas urbanas.

Despois dunha definición da arquitectura popular, para centrar o tema de estudio, intérnase na bisbarra de Campo de Calatrava. Fai un percorrido histórico dende os seus primeiros poboadores ata l século XX, e un encadre xeográfico para poder entender as forma e usos das arquitectura da bisbarra.

Aborda a arquitectura dende os seus materiais e técnicas construtivas, e os aspectos iconográficos e culturais das edificacións. Desta forma achégase ás tres tipoloxías características (patios de vivendas urbanas, vendas e quinterías) analizando a súa orixe, uso e forma. Utiliza exemplos concretos para explicar estes aspectos.

É un texto sinxelo e moi claro, pero bótanse de menos máis planos e debuxos explicativos.

 

6 de octubre de 2020

 

“Arquitectura popular de Aragón” Guillermo J. Allanegui Burriel
Libreria General. Zaragoza 1979.

 



El texto es una descripción de la arquitectura popular de todo Aragón, que se divide en cuatro zonas geográfica: el pirineo, el prepirineo, la depresión del Ebro y las tierras altas de Teruel y Sistema Ibérico.

Tras una breve descripción geográfica de Aragón, dedica a un capitulo a cada una de las cuatro zonas en que divide a la región.

En cada uno de los capítulos describe las características de las casas tradicionales, basándose en la transcripción  de diversos estudios parciales por temas o geográficos que existían en ese momento. Analiza los usos, y las distribuciones  de las construcciones, y los materiales y técnicas constructivas más comunes y extendidas.

Como ya reconoce el autor, el capítulo dedicado al Pirineo es el que está más sistematizado, y en el resto depende de los estudios previos existentes de otros autores.

El texto a mi parecer es excesivamente descriptivo, y no muestra ninguna empatía con el tema estudiado. Incluso en la introducción da una visión muy negativa de la arquitectura tradicional, que con el paso de los años se ha demostrado equivocada.

 

O texto é unha descrición da arquitectura popular de todo Aragón, que se divide en catro zonas xeográfica: o pirineo, o prepirineo, a depresión do Ebro e as terras altas de Teruel e Sistema Ibérico.

Tras unha breve descrición xeográfica de Aragón, dedica un capitulo a cada unha das catro zonas en que divide á rexión.

En cada un dos capítulos describe as características das casas tradicionais, baseándose na transcrición de diversos estudios parciais por temas ou xeográficos que existían nese momento. Analiza os usos, e as distribucións das construcións, e os materiais e técnicas construtivas máis comúns e estendidas.

Como xa recoñece o autor, o capítulo dedicado ao Pireneo é o que está máis sistematizado, e no resto depende dos estudios previos existentes doutros autores.

O texto ao meu parecer é excesivamente descritivo, e non mostra ningunha empatía co tema estudado. Mesmo na introdución, dá unha visión moi negativa da arquitectura tradicional, que co paso dos anos se demostrou equivocada.