17 de mayo de 2019

SEQUEROS DE CANDELEDA



SEQUEROS PARA PIMENTÓN EN CANDELEDA (AVILA)

En un viaje por el valle del Tietar en el sur de la provincia de Avila, pude descubrir en Candeleda algunos ejemplos de viejos sequeros.


 Los sequeros son construcciones, hoy en desuso, especializadas en el sacado de los pimientos para hacer el pimentón, un producto tradicional de la vera del Tietar.



Son construcciones alargadas de planta baja y primera cubiertas a dos aguas, con dos accesos independientes a cada una de las plantas, desde unos de los extremos cortos. Son de piedra, normalmente de cantos rodados, provenientes de las gargantas de los ríos que bajan de Gredos, muchas veces los cantos se colocan sin carear, directamente unos sobre otros. El forjado intermedio se realizaba con vigas de madera transversales colocadas muy próximas, y sobre ellas se colocaba el zarzo, que es u entramado de varas de sauce para dejar pasar e calor y el humo que secarán los pimientos. La cubierta es de estructura de madera y teja, sobre un enripiado separado para dejar escapar el humo.

En la planta de arriba se colocaban los pimientos, y en la de abajo se colocaban los fuegos que ahumaban y secaban los pimientos. Estos se colocaban, se iban dando vueltas para su secado. Después se bajaban, se les quitaban el pezón y las pipas y se volvía a colocar hasta conseguir un secado total, Después se volvía a bajar, se pisaba y se ensacaba para llevar a moler.
Ahora todos estas construcciones están en desuso.


A continuación incluyo las fotos de algunos de estas construcciones y el dibujo de una agrupación de tres sequeros adosados que se encuentran en el camino de LLanazo a las afueras de Candeleda, donde pudimos entrar en un de ellos. El sequero que pudimos visitar, nos lo mostró una señora, dueña de dos de ellos. Ella llegó a trabajar en el secado de los pimientos, por lo que nos pudo explicar en primera persona como cómo se usaban los sequeros.





Planta de abajo


Planta de arriba

Zarzo



Sequeros de Candeleda

Nunha viaxe polo val do Tietar no sur da provincia de Avila, puiden descubrir en Candeleda algúns exemplos de vellos sequeros.

Os sequeros son construcións, hoxe en desuso, especializadas no sacado dos pementos para facer o pementón, un produto tradicional do vero do Tietar.
Son construcións alongadas de planta baixa e primeira, cubertas a dúas augas, con dous accesos independentes a cada unha das plantas, dende uns dos extremos curtos. Son de pedra, normalmente de cantos rodados, provenientes das gargantas dos ríos que baixan de Gredos, moitas veces os cantos colócanse sen carear, directamente uns sobre outros. O forxado intermedio realizábase con vigas de madeira transversais colocadas moi próximas, e sobre elas colocábase o zarzo, que é ou armazón de varas de salgueiro para deixar pasar e calor e o fume que secarán os pementos. A cuberta é de estrutura de madeira e tella, sobre un enripiado separado para deixar escapar o fume.

Na planta de arriba colocábanse os pementos, e na de abaixo colocábanse os lumes que afumaban e secaban os pementos. Estes colocábanse, íanse dando voltas para o seu secado. Despois baixábanse, quitábanlles o pezón e as pipas e volvíase colocar ata conseguir un secado total. Despois volvíase baixar, pisábase e ensacábase para levar a moer.
Agora todos estas construcións están en desuso.

A continuación inclúo as fotos dalgúns destas construcións e o debuxo dunha agrupación de tres sequeros pegados que se atopan no camiño de LLanazo aos arredores de Candeleda, onde puidemos entrar nun deles. O sequero que puidemos visitar, mostróunolo unha señora, dona de dous deles. Ela chegou a traballar no secado dos pementos, polo que nos puido explicar en primeira persoa como como se usaban os sequeros.




12 de enero de 2019


“De la casa pasiva al estándar PASSIVHAUS. La arquitectura pasiva en climas cálidos" MICHEEL WASSOUF  EDITORIAL GUSTAVO GILI, S.L. 2014




Acabo de leer este texto de Micheel Wassouf sobre el estándar Passivhaus aplicado a los climas cálidos.
Esta metodología para proyectar y construir edificios nació en Alemania, en zonas de climas templados-fríos-.Wassouf en este libro intenta dar una visión de como aplicar esta metodología en climas mas cálidos (entiende climas calidos a lugares tan distante como Madrid, Lisboa, México y Río de Janeiro).
Primero hace una introducción para enmarcar el problema de la reducción de consumo energéticos en la edificación actual. Posteriormente comenta de que se trata la arquitectura pasiva, analizando los criterio de la arquitectura pasiva en general, tanto de la tradicional como la contemporánea, y analizando los criterios  de la passivhaus.
Define el estándar passivhaus, con las reglas básicas de demanda de energía consumo y hermeticidad de las edificaciones. Completa esta parte con algunos ejemplos de edificaciones ejecutadas con el estándar Passivhaus en climas cálidos.
La última parte es la más interesante al centrarse en como los criterios y reglas definidos en el estándar Passivhaus se pueden aplicar a las edificaciones en os climas cálidos. Para ello modeliza un edificio y estudia su comportamiento energético al situarlo en cuatro ciudades diferentes (Madrid, Lisboa, México y Río de Janeiro).
Calcula las demandas de calefacción y refrigeración en cada situación modificando algunos parámetros (compacidad, protección solar, aislamiento, inercia térmica, acristalamiento, ventilación...) . Con el resultado de estos cálculos extrae algunas conclusiones, con relación a la aplicación del estándar passivhaus en estos climas.
-Excepto en México, la compacidad no favorece la disminución de la demanda energética tanto en invierno como en verano, mejorando en todo caso con una orientación principal al sur.
-La protección solar, como era de esperar, es importante sobre todo en los climas más cálidos, y en climas con mayor variación las persianas graduables son la mejor opción.
-El aislamiento térmico es muy ventajoso en invierno, no tanto en verano, excepto en climas muy cálidos, donde su ventaja se produce precisamente en verano, sobre todo cuando se aplican sistema de refrigeración activos.
-La aplicación de materiales de alta inercia térmica no es muy ventajosa en climas cálidos, excepto en época de verano, si hay una variación de temperatura acusada entre el día y la noche, Y en climas muy cálidos ni siquiera en verano es ventajosa, salvo que se aplican sistemas de refrigeración activos, que puedan evacuar por las noches el exceso de calor en las edificaciones.
-La colocación de vidrios triples no es importante, tanto menos en cuanto más cálido sea el clima.
-La ventilación controlada no es necesaria aunque si puede hacer desaparecer prácticamente la demanda energética, y es beneficiosa desde el punto de vista del confort y la salubridad del aire. En climas muy calidos puede se contraproducente al no suponer ninguna ventaja, y en todo caso aumentar el consumo energético por los ventiladores.
-La hermeticidad de la envolvente tiene una reducida relevancia para la demanda energética del edificio, excepto si se opta por sistema de ventilación controlados con recuperación de calor.


Acabo de ler este texto de Micheel Wassouf sobre o estándar Passivhaus aplicado aos climas cálidos.
Esta metodoloxía para proxectar e construír edificios nació en Alemaña, en zonas de climas temperados-fríos-.Wassouf neste libro intenta dar unha visión de como aplicar esta metodoloxía en climas mais cálidos (entende climas calidos a lugares tan distante como Madrid, Lisboa, México e Río de Janeiro).
Primeiro fai unha introdución para enmarcar o problema da redución de consumo enerxéticos na edificación actual. Posteriormente comenta de que se trata a arquitectura pasiva, analizando os criterio da arquitectura pasiva en xeral, tanto da tradicional como a contemporánea, e analizando os criterios da passivhaus.
Define o estándar passivhaus, coas regras básicas de demanda de enerxía consumo e hermeticidade das edificacións. Completa esta parte con algúns exemplos de edificacións executadas co estándar Passivhaus en climas cálidos.
A última parte é a máis interesante ao centrarse en como os criterios e regras definidos no estándar Passivhaus se poden aplicar ás edificacións nos climas cálidos. Para iso, modeliza un edificio e estuda o seu comportamento enerxético ao situalo en catro cidades diferentes (Madrid, Lisboa, México e Río de Xaneiro).
Calcula as demandas de calefacción e refrixeración en cada situación modificando algúns parámetros (compactidade, protección solar, illamento, inercia térmica, acristalamento, ventilación, ...) . Co resultado destes cálculos extrae algunhas conclusións, con relación á aplicación do estándar passivhaus nestes climas.
-Agás en México, a compactidade non favorece a diminución da demanda enerxética tanto en inverno coma en verán, mellorando  en todo caso cunha orientación principal ao sur.
-A protección solar, como era de esperar, é importante sobre todo nos climas máis cálidos, e en climas con maior variación as persianas graduables son a mellor opción.
-O illamento térmico é moi vantaxoso en inverno, non tanto en verán, agás en climas moi cálidos, onde a súa vantaxe se produce precisamente en verán, sobre todo cando se aplican sistema de refrixeración activos.
-A aplicación de materiais de alta inercia térmica non é moi vantaxosa en climas cálidos, agás en época de verán, se hai unha variación de temperatura acusada entre o día e a noite, E en climas moi cálidos nen siquera en verán é vantaxosa, salvo que se aplican sistemas de refrixeración activos, que poidan evacuar polas noites o exceso de calor nas edificacións.
-A colocación de vidros triplos non é importante, tanto menos en canto máis cálido sexa o clima.
-A ventilación controlada non é necesaria aínda que pode facer desaparecer prácticamente a demanda enerxética, e é beneficiosa dende o punto de vista do confort e a salubridade do aire. En climas moi cálidos pode ser contraproducente ao non supoñer ningunha vantaxe, e en todo caso aumentar o consumo enerxético polos ventiladores.
-A hermeticidade da envolvente ten unha reducida relevancia para a demanda enerxética do edificio, agás se se opta por sistema de ventilación controlados con recuperación de calor.